Poznaj ponad 165 akordów - odbierz „Tabelę chwytów gitarowych” [POBIERZ ZA DARMO] Niewątpliwą zaletą gitary jest szeroki wachlarz technik gry, dających ciekawe efekty muzyczne. Z lewą ręką można bowiem zrobić wiele więcej niż tylko przyciskać struny. Poniżej znajdziesz najczęściej stosowane techniki, polecam Ci również w tym momencie zajrzeć do działu Filmy Gitarowe. Staccato Ta technika gry najczęściej samoczynnie wychodzi każdemu początkującemu adeptowi gitary. Polega ona bowiem na tym, aby grane po sobie dźwięki były wyraźnie oddzielone. e |---5-------5-------| H |-------5-------5---| G |-------------------| D |-------------------| A |-------------------| E |-------------------| Grając powyższą tabulaturę możesz najpierw przycisnąć i zagrać najcieńszą strunę na piątym progu, a następnie oderwać palec, przenieść go strunę niżej i znów wydobyć dźwięk. Taka technika może dać czasem ciekawe efekty, a czasem może okazać się, że nie brzmi zbyt dobrze. Dlatego właśnie mamy kolejny sposób gry. Legato Gra legato polega na tym, aby grane po sobie dźwięki nie miały między sobą takich bardzo wyraźnych przerw i pauz, tylko były wydobywane płynnie. Szczególnie ciekawa jest gra legato w sytuacji przechodzenia pomiędzy strunami. e |-------------------| H |-------------------| G |-------------------| D |-------------------| A |-------5-------5---| E |---5-------5-------| Aby zagrać to płynnie, najpierw przyciśnij najgrubszą strunę czubkiem palca, prostopadle do gryfu, a następnie wydobywając dźwięk z kolejnej struny, przesuń palec tak, aby kolejną strunę przycisnął płasko (będzie to wyglądało trochę jak znana Ci z chwytów barowych poprzeczka, tylko taka w wersji mini, bo postawiona na jednej strunie). Przy takim sposobie gry, przechodząc tam i z powrotem między strunami, Twój nadgarstek będzie wykonywał swego rodzaju "kołyszący" ruch. Przećwicz to też na wyższych strunach: e |---5-------5-------| H |-------5-------5---| G |-------------------| D |-------------------| A |-------------------| E |-------------------| Na tabulaturach raczej nie spotyka się oznaczeń co do tego, czy dźwięki mają być zagrane staccato czy też legato, więc musisz samodzielnie zdecydować. Natomiast dwie kolejne techniki, będącę odmianami gry legato, mają już swoje własne nazwy i oznaczenia. Hammer-on Technika ta, zwana również młoteczkowaniem polega na tym, że dźwięk wydobywasz bez szarpania struny prawą ręką, robisz to poprzez uderzenie w strunę palcem ręki lewej (tak jak młoteczkiem). Wypróbuj to! Pierwszy dźwięk wydobądź normalnie, a drugi tylko poprzez uderzenie palcem. Jest to oznaczone na tabulaturze znaczkiem H: 1 3 1 3 e |-------------------| H |-------------------| G |-------------------| D |---5-H-7---5-H-7---| A |-------------------| E |-------------------| Poeksperymentuj też w innych pozycjach na gryfie: e |-------------------|-------------------|-------------------| H |-------------------|-------------------|-------------------| G |-------------------|-------------------|---1-H-3---7-H-9---| D |-------------------|---1-H-3---5-H-7---|-------------------| A |-----------7-H-9---|-------------------|-------------------| E |---1-H-3-----------|-------------------|-------------------| e |----------|----------|----------| H |----------|----------|----------| G |----------|----------|-1H3--7H9-| D |----------|-1H3--5H7-|----------| A |------7H9-|----------|----------| E |-1H3------|----------|----------| Pull-off Analogicznie jak powyżej, tylko dźwięk powstaje poprzez dynamiczne oderwanie palca od struny. Przećwicz to, pierwszy dźwięk trąć normalnie prawą ręką, a drugi niech powstanie kiedy oderwiesz palec od gryfu (podczas odrywania szarpnij tym palcem strunę w dół - inaczej wyjdzie to zbyt cicho). Aby Ci to wyszło, musisz sobie wcześniej ułożyć oba palce w odpowiednich miejscach: 3 1 3 1 e |-------------------| H |-------------------| G |---7-P-5---7-P-5---| D |-------------------| A |-------------------| E |-------------------| 3 1 3 1 2 2 3 1 3 1 e |-------------------|-------------------|-------------------| H |-------------------|-------------------|-------------------| G |-------------------|-------------------|---5-P-3---5-P-3---| D |-------------------|---2-P-0---2-P-0---|-------------------| A |-----------3-P-1---|-------------------|-------------------| E |---3-P-1-----------|-------------------|-------------------| e |----------|----------|----------| H |----------|----------|----------| G |----------|----------|-5P3--5P3-| D |----------|-2P0--2P0-|----------| A |------3P1-|----------|----------| E |-3P1------|----------|----------| A teraz oba na raz, pierwszy dźwięk wydobywasz normalnie, drugi poprzez uderzenie, a trzeci poprzez oderwanie palca od gryfu: e |-------------------|-------------------|-------------------| H |-------------------|-------------------|-------------------| G |-------------------|-------------------|---5H7P5---5H7P5---| D |-------------------|---3H5P3---3H5P3---|-------------------| A |-------------------|-------------------|-------------------| E |---1H3P1---1H3P1---|-------------------|-------------------| e |----------------|----------------| H |----------------|----------------| G |----------------|----------------| D |----------------|--3H5P3--3H5P3--| A |----------------|----------------| E |--1H3P1--1H3P1--|----------------| Slide Technika ta polega na tym, że przesuwasz palec wzdłuż struny z jednego progu na inny. Pierwszy dźwięk wydobywasz normalnie, a następnie robisz wspomniany wyżej slide. Można to robić zarówno w górę: e |-------------------|-------------------|------1-/-3--------| H |-------------------|-------------------|-------------------| G |-------------------|-----5-/-7---------|-------------------| D |----5-/-7----------|-------------------|-------------------| A |-------------------|-------------------|-------------------| E |-------------------|-------------------|-------------------| e |---------|---------|--1-/-3--| H |---------|---------|---------| G |---------|--5-/-7--|---------| D |--5-/-7--|---------|---------| A |---------|---------|---------| E |---------|---------|---------| Jak i w dół: e |-------------------|-------------------|------3-\-1--------| H |-------------------|-------------------|-------------------| G |-------------------|-----7-\-5---------|-------------------| D |----7-\-5----------|-------------------|-------------------| A |-------------------|-------------------|-------------------| E |-------------------|-------------------|-------------------| e |---------|---------|--3-\-1--| H |---------|---------|---------| G |---------|--7-\-5--|---------| D |--7-\-5--|---------|---------| A |---------|---------|---------| E |---------|---------|---------| Czasem też, podczas slide'u w górę nie jest oznaczony próg startowy, wówczas rozpoczynasz grę na dowolnym progu, najczęściej żeby efekt był wyraźny, próg ten będzie dość oddalony: e |-------------------|-------------------|--------/-8--------| H |-------------------|-------------------|-------------------| G |-------------------|-------/-7---------|-------------------| D |------/-7----------|-------------------|-------------------| A |-------------------|-------------------|-------------------| E |-------------------|-------------------|-------------------| e |---------|---------|---/-8---| H |---------|---------|---------| G |---------|---/-7---|---------| D |---/-7---|---------|---------| A |---------|---------|---------| E |---------|---------|---------| Vibrato Technika ta jest szczególnie lubiana przez gitarzystów "elektrycznych", ale na akustykach też bardzo fajnie brzmi. Polega na tym, że palec przyciskający strunę wprawiasz w poprzeczne drgania, dzięki czemu otrzymujesz fajnie wibrujący dźwięk. Stosuje się to szczególnie dla dźwięków, które trwają długo, wówczas można je ładnie podkreślić. e |-------------------|-------------------|-------------------| H |-------------------|-------------------|-------------------| G |-------------------|--------7~~~~------|-------------------| D |--------7~~~~------|-------------------|-------------------| A |-------------------|-------------------|-------------------| E |-------------------|-------------------|-----5~~-----------| e |--------|--------|--------| H |--------|--------|--------| G |--------|--7~~~--|--------| D |--7~~~--|--------|--------| A |--------|--------|--------| E |--------|--------|--5~~---| Muffled string Jak zobaczysz na tabulaturze takie tajemnicze iksy to oznacza, że lewą ręką masz przytłumić struny. Wykorzystywane jest to szczególnie podczas bicia akordów i daje ciekawy efekt. e |---------x----x----| H |---------x----x----| G |---------x----x----| D |--x------x----x----| A |--x------x----x----| E |--x------x----x----| Struny możesz przytłumić w dowolonym miejscu na gryfie, jak Ci wygodnie. Bend Technika ta polega na mocnym podciągnięciu struny w poprzek gryfu, co powoduje zwiększenie jej naprężenia, a tym samym podwyższenie dźwięku o pół tonu lub o cały ton. Do podciągania najlepiej używać palca serdecznego, gdyż wymaga to (w zależności od grubości strun) użycia dość dużej siły. Główną trudnością tej techniki jest takie podciągnięcie, aby dźwięk zmienił się dokładnie o pół tonu lub o cały ton. Podciągając i opuszczając rytmicznie strunę, możesz uzyskać efekt wibracji. Oznaczenie na tabulaturze może wyglądać tak jak poniżej, wówczas nad tabulaturą mamy słowny opis, jak bardzo należy podciągnąć strunę (full oznacza pełny ton). full full~~~~ e |----/------/-------| H |---/----10/--------| G |-9/----------------| D |-------------------| A |-------------------| E |-------------------| Bending może być również oznaczony poprzez podanie numeru progu, do którego należy podciągnąć, na przykład: e |-------------------| H |--------10b12~~~~--| G |-9b11--------------| D |-------------------| A |-------------------| E |-------------------| Powyższa tabulatura jest równoznaczna poprzedniej, 9b11 oznacza, że należy strunę na dziewiątym progu podciągnąć tak, aby jej dźwięk był taki, jak dźwięk na 11 progu (czyli o cały ton w górę). Powtórzenie taktu Trudno to nazwać techniką gry, ale z takim oznaczeniem na tabulaturze możesz się spotkać, warto więc wiedzieć o co chodzi: e ||-------------|-----------|| H ||-------------|----0-1----|| G ||*---------0--|--2-------*|| D ||*---0-2-3----|----------*|| A ||--3----------|-----------|| E ||-------------|-----------|| Podwójna kreska i dwie gwiazdki oznaczają, że dany fragment (czyli od jednej podwójnej kreski do drugiej) należy powtórzyć (czyli zagrać dwa razy). Jeżeli powtórzeń ma być więcej, to przy końcowym takcie będzie to oznaczone, czasem też zamiast gwiazdek może ktoś użyć kropek, na przykład tak: x4 e ||-------------|-----------|| H ||-------------|----0-1----|| G ||*---------0--|--2-------*|| D ||*---0-2-3----|----------*|| A ||--3----------|-----------|| E ||-------------|-----------|| Więc aby zaoszczędzić miejsca, zamiast takiej tabulatury: e |-----------0--------|-----------0--------|-----------0--------| H |--------0-----0-----|--------0-----0-----|--------0-----0-----| G |-----0-----------0--|-----0-----------0--|-----0-----------0--| D |--------------------|--------------------|--------------------| A |--------------------|--------------------|--------------------| E |--0-----------------|--0-----------------|--0-----------------| e|-------0-----------0-----------0----| H|-----0---0-------0---0-------0---0--| G|---0-------0---0-------0---0------0-| D|------------------------------------| A|------------------------------------| E|-0-----------0-----------0----------| Można by zrobić taką: x3 e ||-----------0--------|| H ||--------0-----0-----|| G ||*----0-----------0-*|| D ||*------------------*|| A ||--------------------|| E ||--0-----------------||
Najlepsze utwory do nauki gry na gitarze w stylu bluesowym; Jakie korzyści płyną z nauki gry na instrumencie w młodym wieku? Jak naprawić problem z drgającymi strunami na gitarze elektrycznej; Najlepsze piosenki do grania na gitarze pod ognisko; Pustynny blues: Magia dźwięków i historii w muzyce saharyjskich plemion
Wiele osób oglądając rockowe koncerty swoich ulubionych zespołów marzy o tym, aby nauczyć się grać na gitarze elektrycznej, ale pozostawia ten pomysł tylko w krainie marzeń ze względu na obawy dotyczące poziomu trudności tejże nauki. I to jest największy błąd młodych i tych starszych zapaleńców gry na gitarze! Nauczyć się można wszystkiego! Może nie każdy zostanie nowym Hendrixem, ale opanowanie podstaw naprawdę nie jest trudne! Pierwszy krok nauki gry na gitarze elektrycznej? Jeśli kiedykolwiek trzymałeś w ręku gitarę akustyczną, to możesz mieć ułatwioną ścieżkę nauki. Jeśli natomiast jesteś całkowitym świeżakiem w tej dziedzinie, to warto wybrać się do sklepu muzycznego, aby nieco poobcować z instrumentem i zwrócić uwagę na to, jak się go trzyma, co jest istotne, co ci się podoba, a co nie. I na tej podstawie sporządzisz swoją listę wymagań wobec pierwszej gitary. Czy warto kupić własną gitarę? Myślisz poważnie o nauce gry na tym instrumencie? To TAK! Oczywiście na początek wybierz gitarę z niższej półki cenowej. Dzięki temu podczas nauki nie będziesz aż tak ostrożny i nie będzie pojawiał się strach „a co jeśli zniszczę?”. Również z tego powodu nie warto pożyczać gitary do pierwszej nauki. Gitara elektryczna w sklepie online to koszt już nawet 400 zł! Taki sprzęt zdecydowanie wystarczy ci do opanowania podstawowych chwytów, riffów i solówek. W miarę przechodzenia na wyższy poziom zaawansowania, możesz pomyśleć o zakupie docelowej, droższej i lepszej jakościowo gitary elektrycznej, której cena zdecydowanie będzie przewyższać 1000 zł. Czy potrzebny jest nauczyciel? Jeśli jesteś kompletnie zielony i nigdy nie miałeś styczności z żadnym instrumentem i gitarą akustyczną, to warto wybrać się na kilka lekcji z zakresu dla poczatkujących. Dzięki nim zdobędziesz profesjonalne obycie z instrumentem, co zdecydowanie ułatwi dalszy, już samodzielny proces nauki gry na gitarze elektrycznej. Nauczyciel pokaże ci jak trzymać instrument, jak się z nim obchodzić i jak konserwować, aby posłużył ci jak najdłużej. Jest to nie niezwykle cenna wiedza, która w przyszłości zaprocentuje, gdy zdecydujesz się na nieco droższą zabawkę. Sama nauka gry na gitarze, czyli chwyty i tzw. „riffy”, to wiedza, którą można zdobyć za pomocą Internetu. W dobie mnóstwa filmów instruktażowych na Youtub’ie naprawdę można samodzielnie opanować grę na gitarze elektrycznej. Warto zacząć od podstaw, a następnie zająć się nauką gry swoich ulubionych kawałków. Pamięć muzyczna utworów, których słuchasz cały czas zdecydowanie ułatwi ci naukę, ponieważ będziesz mniej więcej kojarzyć, co i kiedy grasz nie tak. Pamiętaj, że zawsze warto rozpocząć naukę nowych rzeczy!
Do moniah - mało wiesz o technice gry na elektryku. Najlepsi technicy szybkiej gry solowej opierają mały palec ( a nawet 3 i 4 palec ) o korpus elektryka - wtedy można szybciej i precyzyjniej kostkować . Popatrz sobie np. na Michaela Angelo Batio. Pozdrawiam.
Strona Główna >> Tutoriale Gitara to – szczególnie w przypadku zespołów rockowych, metalowych, itp. – zasadniczy instrument, który jest zarówno instrumentem prowadzącym, rytmicznym, jak i solowym. Z tego powodu musi mieć swoje należne miejsce w ogólnym miksie, a wbrew pozorom nie jest to taka prosta sprawa – musi być on bowiem odpowiednio słyszalny, a z drugiej strony nie może „przykrywać” wokalu ani też… perkusji. Tak, tak, często niestety jest tak, że słychać ze sceny wszechobecne gitary, a to, co nadaje rytm i energię kawałkowi, czyli stopa-werbel (szczególnie werbel), ginie w tle gitarowego „jazgotu”. Poza tym musimy mieć na uwadze, że gitarzyści często całe godziny spędzają na uzyskaniu odpowiedniego brzmienia swojego wiosła, szczególnie gdy grają na przesterze, a więc nie możemy ot tak jednym ruchem korektora „umordować” ciężko wypracowanego brzmienia, robiąc z gitary grającej jadowitym, kąśliwym przesterem brzmienia ciężkiego i masywnego (np. wyżynając środek i podbijając górę), bo nie taki był zamysł muzyka. Jak widać, porządne zmiksowanie gitary nie jest taką łatwą sprawą, jak się niektórym wydaje, a co dopiero gdy mamy DWIE GITARY W zasadzie miksowanie dwóch gitar nie różni się znacząco od miksowania jednaj gitary, oprócz jednego dodatkowego jednak weźmiemy się za „kręcenie gałami” musimy zidentyfikować, jakie role pełnią oba instrumenty w zespole/ utworze. Czy gitarzysta z prawej (zakładając, że są ustawieni jeden z jednej a drugi z drugiej strony sceny – co jest najczęstszym przypadkiem) będzie muzykiem „wiodącym” czy tylko rytmicznym, który z nich częściej gra solówki, a może obu trzeba potraktować równorzędnie (jak np. w Iron Maiden, gdzie nota bene obecnie jest aż trzech gitarzystów – to dopiero jest „jazda”!). Dla przykładu załóżmy, że jeden z naszych „wioślarzy” będzie gitarzystą wybitnie rytmicznym, podczas gdy drugi oprócz grania podkładowego będzie grał solówki oraz „wiodące” riffy w kawałkach. No i oczywiście obaj grają na gitarach elektrycznych, nie ograniczając się tylko do gry czystymi brzmieniami. GITARA NR. 1 Zaczniemy od tego, który gra tylko podkłady lub też przeważnie gra podkłady, a tylko okazjonalnie jakieś solo czy prowadzący Zaaplikuj filtr górnoprzepustowy. Najniższe częstotliwość to „królestwo” stopy i basu, dlatego też zostawmy ten zakres dla nich, „oczyszczając” go z innych instrumentów, które same z siebie mogą grać nisko, a wcale nie jest nam to do niczego potrzebne. Szczególnie dotyczy to gitar przesterowanych, które w zakresie niskich częstotliwości mogą w miksie tylko niepotrzebnie „nabrudzić”. Jak to zwykle w życiu bywa, nie ma złotej zasady typu „gitary elektryczne trzeba zawsze odcinać na 120 Hz” – wszystko zależy od brzmienia (gitary, rodzaju przesteru, pieca czy też kolumny gitarowej itd.). Najlepiej zacząć od 100 Hz i powoli przesuwać się z punktem odcięcia w górę. Aby jednak zabiegł ten odniósł zamierzony skutek, nie ma sensu robić tego słuchając tylko samej gitary, bo wtedy być może już przy 100 Hz stwierdzimy, że ta gitara nie brzmi dobrze (a co dopiero przy 150 czy 200 Hz). O ile brzmienie stopy, werbla, kotłów itp. można sobie wstępnie ustawić, prosząc perkusistę, aby kolejno kilkukrotnie uderzał w poszczególne elementy swojej perkusji, o tyle brzmienie gitary najlepiej „ukręcać”, gdy gra ona wraz z perkusją i basem. Wtedy dopiero, załączając i przestrajając filtr górnoprzepustowy, usłyszymy, kiedy w paśmie basowym zrobi się klarownie, i to będzie odpowiednia wartość filtru HPF dla naszej gitary. I nie zmieniajmy już tego, nawet jeśli wystraszymy się tego brzmienia, gdy gitarzysta zagra coś bez basu i perkusji. Bowiem częstotliwości filtr rzędu 250-280 Hz wcale nie muszą oznaczać, że z naszym słuchem coś nie tak – takie wartości filtru HPF są jak najbardziej spotykane, i jeśli w ogólnym miksie wszystko nam się dobrze zgrywa, to znaczy, że są one jak najbardziej OK. Sprawa oczywiście przestaje mieć znaczenie, jeśli mamy filtr o stałej częstotliwości – po prostu załączamy go, i kropka. Ewentualnie aby pozbyć się częstotliwości powyżej filtru, które nam będą śmiecić, musimy spróbować dokonać tego za pomocą korektora (o ile jest taka możliwość, tzn. dysponujemy filtrem parametrycznym).2. Pozbądź się tego, co wkurza. I nie chodzi tu o denerwującego kolegę z zespołu, ale o te częstotliwości, które „wiercą uszy” i denerwują. Metody są dwie, oczywiście jeśli ktoś nie ma słuchu absolutnego i od razu wie dokładnie, które częstotliwości drażnią. Pierwsza polega na ustawieniu 6-decybelowego tłumienia jednego z filtrów korektora (i, jeśli jest to filtr pełnoparametryczny, szerokość 1 oktawy) i przemiataniu od 250 Hz w górę – do mniej więcej 4 kHz. Gdy trafimy na wkurzające nas pasmo, usłyszymy, że gitara lepiej „siedzi” w miksie i można wtedy spróbować trochę zawęzić szerokość filtru, żeby niepotrzebnie nie wycinać zbyt szeroko. Druga metoda to – przeciwnie do poprzedniej – ustawienie ok. 6-decybelowego podbicia filtru i znów przemiatanie od 250 Hz w górę, aż usłyszymy, że częstotliwości, które nas denerwują, jeszcze bardziej zaczynają świdrować nam uszy (i mózg). Wtedy „odkręcamy” wzmocnienie filtru w drugą stronę, tzn. wycinamy owo pasmo i – podobnie jak poprzednio – możemy jeszcze spróbować zmniejszyć szerokość filtru i nieco dostroić jego częstotliwość Dodajmy prezencji. Kiedy już wycięliśmy to i owo, można jeszcze pomyśleć nad „upiększeniem” brzmienia gitary, podbijając nieco zakres prezencji. Jeśli mamy jeszcze wolny filtr ustawmy mu podbicie rzędu 3-4 dB i szerokość 1-2 oktawy, a następnie „przelećmy” pasmo od 1 kHz do 5 kHz, poszukując tego zakresu, który doda brzmieniu gitary trochę „życia”. GITARA NR. 2 Wykonujemy dokładnie te same 3 kroki, co w powyższym przykładzie, a następnie dodajemy do miksu „tajemny składnik”, który pozwoli nam uzyskać pewną SEPARACJĘ dzięki czemu będzie można rozróżnić w ogólnym miksie dwie – mamy jedną gitarę „czysto” rytmiczną i drugą, rytmiczno-prowadząco- solową. Jasne, że to właśnie ta druga powinna bardziej wyróżniać się w ogólnym miksie. Podbijanie głośności tejże gitary nie do końca jest dobrym zabiegiem. Oczywiście w partiach solowych czy prowadzących można nieco podgłośnić tenże instrument, chyba że gitarzysta jest na tyle kumaty, że używa innego, głośniejszego brzmienia podczas grania solówek czy istotnych riffów. Aby jednak uwypuklić nieco fakt, że – w naszym przypadku – druga gitara odgrywa w danym utworzę ważniejszą rolę niż pierwsza, dokonajmy pewnego prostego, ale skutecznego na ustawienia korektora drugiej gitary (tej prowadzącej) i zobaczmy, gdzie dodaliśmy jej nieco prezencji – załóżmy, że było to 2,5 kHz. Wróćmy teraz do gitary pierwszej i dokładnie to samo pasmo lekko podetnijmy – tak ze 2-3 dB. W efekcie uzyskamy jaśniejsze brzmienie gitary prowadzącej, dzięki czemu będzie ona lepiej przebijała się w miksie, niż gitara rytmiczna, bez konieczności jej podgłaśniania. Prosty trik, a działa – sprawdźcie sami! Dodatkowo można jeszcze trochę podbić pasmo prezencji w gitarze drugiej, dzięki czemu jeszcze bardziej uwypuklimy ją w miksie.„Zabawa” zaczyna się, gdy w jednym utworze prowadzącą jest gitara 1, w drugim z kolei gitara 2, a potem przez dwa utwory znów 1 itd. No cóż, jeśli jesteśmy realizatorem na stałe współpracującym z zespołem, takie rzeczy nas nie powinny zaskoczyć, a wprost przeciwnie, znając setlistę możemy sobie od razu przygotować dwa różne snapshoty czy sceny, gdzie w jednym korekcja „wiodąca” będzie ustawiona dla gitary 1, a w drugim dla gitary 2. Jeśli zaś „kręcimy” nieznany nam zespół, pozostaje nam tylko czujność i szybka reakcja, żeby nie okazało się, że przez cały utwór wybija się gitara rytmiczna, a wszystkie riffy i solówki giną w tle. Powyższy „patent” możemy też spróbować wykorzystać, gdy mamy zespół, w którym jest dwóch gitarzystów, ale grających na gitarach akustycznych. Jeśli jedna z nich jest instrumentem wiodącym, a drugi gitarzysta tylko „bije” akordy, również tą pierwszą można uwypuklić, stosując opisaną wyżej Sadłoń Kursy
Songster – kolejna świetna strona, której działanie jest podobne do tego jak w programie Guitar Pro, czyli wszystkie zapisane dźwięki możemy odtworzyć. Jest to bardzo przydatne zwłaszcza dla początkującego gitarzysty, kiedy wyobraźnia rytmiczna jeszcze nie pozwala grać z samego zapisu.
Każdy początkujący gitarzysta przez to przechodzi… Artykuł dedykuję szczególnie młodym adeptom gitary, którzy zawsze mają problem z wyborem czy to gitary, czy to wzmacniacza. Co lepsze do nauki grania, gitara elektryczna, akustyczna czy może klasyczna? Do nauki grania nada się każda gitara, ważne żeby dało się ją nastroić i nie robiła dziur w palcach. Jeżeli pokochasz granie i tak zmienisz później instrument, na ten bardziej docelowy. Od Ciebie zależy czy pójdziesz w granie klasyczne, ogniskowe czy zaczniesz grać w zespole i potrzebować będziesz elektryka. Jedyna opcja to zapoznanie się z każdym z tych instrumentów w sklepie czy też u kolegi, może warto coś pożyczyć na tydzień. Ewentualnie zakup czegoś tańszego (100 -150 zł zależnie od możliwości), sprawdzenie się czy w ogóle gitara nas pociąga. Później można myśleć o zakupie czegoś konkretniejszego. Wybór gitary elektrycznej. Dlaczego NIE MA gitar do metalu? Gdy już wiemy co to są przetworniki i jak działają, musimy zdecydować, co chcemy grać. I ponownie pojawia się problem z wyborem początkującego. Czy na tej gitarze zagram Metalike i bluesa? Czy na tej gitarze zagram Green Day i Vadera? Usiądźcie chwilę i zastanówcie się. Czy pan James Hetfield gra na gitarze za 439 zł z wliczoną wysyłką? Czy Peter z Vadera gra na zintegrowanej karcie muzycznej? Nie grają. Więc kupując gitarę za 500 zł nie zbliżymy się do nich brzmieniem nawet na humbuckerach! NA POCZĄTEK musimy się orientacyjnie zastanowić, czy potrzebujemy łagodnego, miękkiego, trochę dzwoniącego brzmienia do grania rocka, bluesa czy reggae, czy od razu chcemy uderzać w brzmienia ostre, punkowe, metalowe i totalnie szatańskie. Lubimy lekką muzykę i taką chce grać, szukamy gitar na singlach, będziemy szatanić – humbuckery. Ewentualnie opcje pośrednie. Na rynku jest wiele gitar z układem HSS (humbucker i 2 single) czy HSH (humbucker/singiel/humbucker). Wystarczy spojrzeć na temat z polecanymi przez nas gitarami. Co dalej? Kształty, kolory, ceny. Jednym podoba się les paul, innym stratocaster, a jeszcze innym gitara w kształcie strzałki czyli „V-ka”. Kształt kształtem, ale najważniejsze jest to, czy gitara leży nam w dłoni. No nie ma opcji, musimy się przejść do sklepu muzycznego i dotknąć 10 różnych gitar. Dowiedzieć się jaki kształt najbardziej leży nam na kolanie, który gryf jest dla nas najwygodniejszy i czy dobrze czujemy się z takim, a nie innym instrumentem. Dobrze zabrać ze sobą kogoś, kto choć trochę się zna na gitarach. Nie bójcie się prosić o pomoc, ale myślcie o co pytacie. Gdy już znajdziemy to co chcemy, pojawia się problem czy może jednak coś innego. Odpowiedź jest jedna. Nie ma. W przedziale cenowym od 500 do 1000 zł gitary różnią się bardzo niewiele. Nie są to zawodowe instrumenty z selekcjonowanego drewna ze świetnym osprzętem. Możemy trafić na dobre wiosło, które stroi w każdej pozycji i brzmi dobrze. I z tego trzeba się cieszyć, bo spokojnie można się skupić na nauce gry. Jeżeli gitara nas wciągnie, za rok, dwa znowu będziecie szukać czegoś innego. Preferencje się zmienią, ale zmieni się też poziom doświadczenia. Wtedy będziecie wiedzieli czego szukać. Teraz czas na najważniejszy wniosek, dlaczego nie ma gitar do metalu? Bo z właściwie każdego instrumentu możemy zrobić maszynę do zabijania albo delikatny dzwoneczek do poezji śpiewanej. Wystarczy wsadzić odpowiedni przetwornik, podpiąć do innego wzmacniacza, podkręcić gain albo podpiąć dodatkowy przester. Wybór wzmacniacza, czyli lampa do 500 zł Przykładowe pytanie: Witam. Proszę o poradę. Otóż chciałbym kupić piec do tej gitary w cenie od 500 do 1000 złotych. Gram głównie Metallic’e Nirvane i seethera. Bardzo dziękuję za wszystkie porady. I jak myślicie, o co tutaj chodzi? Bo ja nie mam pojęcia. Jako że nie mam pojęcia jak to opisać, pokażę Wam mój osobisty proces wybierania i poszukiwania sprzętu. Mam 1000 zł. Potrzebuje wzmacniacz. Zastanawiam się jaki. Czy to będzie head (do którego muszę podpiąć kolumnę, czy combo, które ma wbudowany głośnik). Stawiam na combo, bo moje fundusze nie wystarczają na zakup dobrej jakości kolumny. Następnie zastanawiam się po co mi to combo. Czy będę grać w domu, czy też może potrzebuję go na próby mojego zespołu i na małe koncerty. Jeżeli do domu, to maks 30W mocy, jeżeli na próby minimum 50W. Wybieram maks 30W bo będę grał w domu. Teraz wchodzę na Allegro w dział wzmacniaczy gitarowych typu combo i wpisuję cenę maks 1000 zł. Z góry odrzucam sprzęt nowy, bo jest za drogi i szukam… Skupiam się na wzmacniaczach lampowych małej mocy, gdyż wiem, że na nich najlepiej działają dodatkowe efekty przesterowujące sygnał, których mam zamiar używać. Nie pogardzę też wzmacniaczami z dwoma kanałami, czystym i przesterowanym. Szukam dalej. Znalazłem combo Blackheart 15W, JET CITY JCA2112RC 20W, Fender Champion 600 i Epiphone Valve Special. Co robię dalej? Wchodzę na youtube i orientacyjnie słucham brzmień tych wzmacniaczy, samych i z przesterami. Na różnych gitarach. Następnie wpisuję w googlach nazwy wzmacniaczy i szukam opinii, tematów na forach o nich. Czytam ile się da. Jeżeli pojawia się aktywny temat na uczęszczanym przeze mnie forum, dopytuję się użytkowników jak się sprawuje. Może jest jakiś ogólny temat o małych ampach, tam też staram się podpytać, może doradzą mi jeszcze lepiej. Ale broń boże nie zakładam kolejnego takiego samego tematu! Bo po co, skoro jest ich miliony na gita******.pl. No to zdecydowałem się na Blackhearta. Przeglądam jeszcze raz Allegro, czy może nie pojawi się taniej i biorę. Przychodzi, ogrywam, podoba mi się. Zostaje u mnie i jestem szczęśliwy. Opcja druga: dupa sałata, nie gra tak jak chcę. Co robię? Nie płaczę, że jest do dupy, tylko robię ładne zdjęcia, sprzedaję go i szukam czegoś innego. Czy to jest aż tak skomplikowane? Chyba nie. Jaki przester do metalu i reggae? Problemy z wybraniem przesteru mają zazwyczaj początkujący gitarzyści. Według mnie problem pojawia się dużo wcześniej. Ale zamiast kupować kostkę Behringera, warto dołożyć 100 zł i kupić wzmacniacz z dobrym kanałem przesterowanym np. Roland Cube czy jakiś Hughes & Kettner. Wzmacniacze te posiadają sensowny przester, dużo lepszy od tego który powstanie z połączenia cienkiego wzmacniacz a i taniej kostki. Jeżeli jednak KONIECZNIE chcemy zakupić jakiś przester, musimy zdecydować, czy chcemy delikatnie przesterować sygnał czy mocniej. Jeżeli delikatnie, na początek skupmy się na tanich i dobrych przesterach, czyli Boss DS-1 i wszelakie kopie Tube Screamera. Łatwo można je dostać i łatwo się ich pozbyć. Do cięższego grania trudniej znaleźć coś, co będzie dobrze współgrać z naszym wzmacniaczem. Moim typem jest klasyczny Boss DS-2. Inny strzał to ProCo Rat, MXR Zakk Wylde o jednym, nie pakujcie się w tanie gówniane przestery za 100 zł. Warto upolować używkę, która zagra dobrze. A jak się nie spodoba sprzedać i poszukać czegoś nowego.
Krzywa uczenia się: niektórym osobom może być trudniej nauczyć się grać na gitarze elektrycznej ze względu na dodatkową złożoność wzmacniacza i pedałów efektów. Estetyka: Gitary elektryczne często mają eleganckie, nowoczesne wzornictwo, które niektórym osobom wydaje się atrakcyjne wizualnie.
Gitara elektryczna to instrument, który cieszy się niesłabnącą popularnością. Niejedna osoba marzy, by grać riffy jak najlepsi z najlepszych. Kluczową kwestią dla początkujących jest oczywiście wybór instrumentu. Jaka gitara elektryczna dla początkujących będzie najlepszym wyborem? Spis treściRodzaje gitar elektrycznych Ile kosztuje gitara elektryczna? Jakie akcesoria są do niej potrzebne? Pierwsza gitara elektryczna – na co zwrócić uwagę i ile strun na początek? Jaka gitara elektryczna na początek to dobry wybór? Rodzaje gitar elektrycznych Zakup instrumentu dla osoby początkującej nie jest łatwym zadaniem. Na początku bowiem ilość szczegółów technicznych może przerazić niejednego przyszłego gitarzystę. Warto poszerzać stopniowo swoją wiedzę i oglądać modele gitar, jednak nic nie dorówna regularnym ćwiczeniom. Wówczas wiemy już, na czym polega gra na danym instrumencie i możemy łatwiej dostrzec różnice między różnymi rodzajami gitar. Po pierwsze, gitary elektryczne mogą mieć różny kształt. Gitaya typu Stratocaster i Les Paul (która jest bardziej zaokrąglona) to dwa najpopularniejsze kształty gitar elektrycznych. Istnieje również wiele podgrup, które mają inne kształty, najczęściej jednak pochodzą one z tych dwóch głównych grup. Gitary elektryczne dzielimy również pod względem przetworników. Wyróżniamy dwa rodzaje przetworników – single i humbucker. Przetworniki typu single są węższe. Przyjęło się, że single używane są do lżejszej muzyki (np. pop czy rock), a humbuckery do cięższego brzmienia (jak na przykład metal czy hard rock). Możemy również zauważyć, że gitary elektryczne posiadają różne mostki. Spotkamy się z mostkiem nieruchomym oraz ruchomym (jednostronnym i dwustronnym tremolo). Mostek ruchomy pozwala na uzyskanie różnych efektów dźwiękowych. Dla początkujących jednak najlepszym pomysłem będzie opanowanie gry na gitarze o nieruchomym mostku, gdyż zmiana brzmień jest bardziej profesjonalnym zabiegiem, szczególnie jeśli mówimy o użyciu dwustronnego mostka tremolo. Ile kosztuje gitara elektryczna? Jakie akcesoria są do niej potrzebne? Ceny gitar elektrycznych zaczynają się od kilkuset złotych. Możemy spotkać gitary, które kosztują 500–700 zł, a także takie za… 15 000 zł. Oczywiście takie gitary są przeznaczone dla zawodowych graczy. Gitara elektryczna dla początkujących może zamykać się w kwocie 500–1 000 zł, jednak uważajmy, gdy widzimy całe zestawy gitarowe za 300 zł. Może okazać się, że gitara jest słabo wykonana, co rzutuje na wygodę gry oraz dźwięk. Początkujący gracz, który posiada nierówną gitarę pełną wad, z pewnością szybko się zniechęci. Podczas wyboru gitary elektrycznej można również postawić na znane i cenione marki, takie jak Fender czy Gibson. Epiphone oraz Ibanez to również znani producenci gitar. Oczywiście za swoistą gwarancję jakości również należy zapłacić, jednak znajdziemy również modele, które kosztują poniżej 2 000 zł. Do ceny gitary musimy dołożyć cenę wzmacniacza, bez niego bowiem nie będziemy mogli cieszyć się dźwiękiem gitary elektrycznej. Cena wzmacniaczy zazwyczaj zaczyna się od 300–500 zł. Kostka do gitary również jest przydatna – zazwyczaj gitarzyści, którzy grają riffy na gitarach elektrycznych, decydują się na twardą kostkę o grubości około 0,75 mm–1 mm. Do gitary kupujemy również futerał. Może być on miękki bądź usztywniany. Usztywniany pokrowiec jest dużo cięższy, daje jednak większą ochronę przed obiciami instrumentu. Należy zatem wziąć pod uwagę, jak często i w jakich warunkach będziemy transportować gitarę. Statyw, nazywany również stojakiem, również jest wartym zakupu przyrządem. Ułatwia on bezpieczne przechowywanie gitary w domu. Gitara opierana o meble może łatwo się zsunąć i doznać uszkodzeń. Możemy znaleźć stojaki przeznaczone do postawienia na podłodze, a także uchwyty do umieszczenia gitary na ścianie. Pierwsza gitara elektryczna – na co zwrócić uwagę i ile strun na początek? Podczas wyboru pierwszej gitary elektrycznej warto zwrócić uwagę na jakość wykonania instrumentu oraz na podstawowe kwestie techniczne. Gitary posiadają zazwyczaj sześć strun, jednak możemy spotkać gitary elektryczne, które posiadają ich siedem i więcej. Dla początkujących najlepszym wyborem będzie sześciostrunowy instrument, choć jeśli marzysz o gitarze, która ma więcej strun – nic nie stoi na przeszkodzie, by opanować i ten typ instrumentu. Jaka gitara elektryczna na początek to dobry wybór? Nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, jaka gitara elektryczna na początek jest najlepsza. Warto jednak zwrócić uwagę na to, jaki rodzaj muzyki zamierzamy grać, by pod tym kątem wybrać, z którym przetwornikiem wybierzemy instrument. Wybierzmy również taki kształt gitary, który odpowiada nam najbardziej wizualnie. Ważną kwestią jest sprawdzenie instrumentu pod względem jakości wykonania, by nie męczyć się grą na „niedorobionym” instrumencie. Możemy zatem postawić na instrument od znanego producenta bądź po prostu dokładnie obejrzeć gitarę, zanim postanowimy ją zatrzymać dla siebie. Najważniejszą kwestią podczas rozpoczynania swojej przygody z grą na gitarze elektrycznej jest wytrwałość i cierpliwość podczas ćwiczeń. Nic tak bardzo nie motywuje, jak zauważenie własnych postępów. To, co na początku sprawia trudność, po jakimś czasie stanie się oczywistością, ponieważ palce przyzwyczajają się do pewnego układu i gra staje się czymś naturalnym. Zatem gitara w dłoń i do dzieła! Zdjęcie: monkeybusiness / Envato Elements
. 391 286 280 231 366 289 375 478
jak grać metal na gitarze elektrycznej
